យល់ដឹងពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម
អាំងស៊ុយលីននិងទំនាក់ទំនងជាមួយជំងឺទឹកនោមផ្អែម
អាំងស៊ុយលីនគឺជាអ័រម៉ូនដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងកោសិការ ពិសេសរបស់លំពែង។ អ័រម៉ូនមួយនេះគឺជាសារធាតុគីមីមួយប្រភេទដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅ ក្នុងផ្នែកមួយរបស់រាង្គកាយ សម្រាប់បញ្ចូលទៅក្នុងចរន្តឈាម និងសម្រាប់អោយសរីរាង្គផ្សេងៗក្នុងរាង្គកាយបានប្រើប្រាស់។អ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនគឺជាតម្រូវការជាចាំបាច់ដូច្នេះសរីរាង្គរបស់ រាង្គកាយអាចប្រើគ្លុយកូសសម្រាប់បង្កើតទៅជាថាមពលបាន។ បើគ្មានអាំងស៊ុយលីនទេ ឬនៅពេលអាំងស៊ុយលីនមិនអាចធ្វើការបានល្អ នោះគ្លុយកូសនឹងកើតឡើងខ្ពស់ក្នុងឈាម និងបង្កអោយមានកម្រិតគ្លុយកូសក្នុងឈាមឡើងខ្ពស់។ អ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនគឺជាម៉ូលេគុលប្រូតេអ៊ីនមួយប្រភេទ។ វាមានប្លុកសាងសងតូចៗចំនួន ៥១ ដែលមានឈ្មោះថា អាស៊ីតអាមីណេ។ អាំងស៊ុយលីនមានច្រវាក់ចំនួន២។ ច្រវាក់A ផ្ទុកទៅដោយអាស៊ីតអាមីណេចំនួន២១ ចំនែកច្រវាក់B ផ្ទុកទៅដោយអាស៊ីតអាមីណេចំនួន៣០។ ច្រវាក់ទាំងពីរនេះត្រូវបានតភ្ជាប់គ្នា។
ក្រោយពីមូលីគុលអាំងស៊ុយលីនត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងលំពែង វាត្រូវបានបញ្ចេញចូលទៅក្នុងចរន្តឈាម និងធ្វើដំណើរទៅកាន់សរីរាង្គផ្សេងៗនៅក្នុងរាង្គកាយ។ នៅពេលមូលេគុលអាំងស៊ុយលីនទៅដល់សរីរាង្គមួយ អាំងស៊ុយលីននោះនឹងទៅភ្ជាប់ខ្លួនវាទៅនឹងកន្លែងទទួលអាំងស៊ុយ លីន (Receiver) នៅផ្នែកខាងក្រៅរបស់កោសិកាសរីរាង្គ។ ចូរគិតថាអាំងស៊ុយលីនប្រៀបដូចជាកូនសោរមួយ។ កន្លែងទទួលអាំងស៊ុយលីននៅលើកោសិការប្រៀបដូចជាមេសោរ។ នៅពេលកូនសោរអាំងស៊ុយលីនវាចាក់ត្រូវនឹងកន្លែងទទួលអាំងស៊ុយលីន វានឹងធ្វើអោយមេសោរនោះបើកទ្វារសោរក្នុងជញ្ជាំងកោសិការនោះដើម្បី អោយម៉ូលេគុលគ្លុយកូសអាចចូលទៅទៅខាងក្នុងកោសិការបាន។ នេះគឺជាអ្វីដែលធ្វើអោយជញ្ជាំងកោសិការអនុញ្ញាតអោយគ្លុយកូសចូលទៅ ក្នុងកោសិការបាន។ អាំងស៊ុយលីនអនុញ្ញាតអោយគ្លុយកូសចូលទៅក្នុងកោសិការបស់សាច់ដុំ ដើម្បីបង្កើតជាថាមពលនៅពេលហាត់ប្រាណ។ សរីរាង្គផ្សេងៗទៀតដែលត្រូវការអាំងស៊ុយលីនក្នុងបំណងធ្វើការជារ កោសិការខ្លាញ់ និងកោសិការថ្លើមរបស់យើង។
អាំងស៊ុយលីនដើរតួរនាទីមានប្រយោជន៍ផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងរាង្គកាយរ បស់ យើង។ វាជួយបំលែងអាហារដែលយើងទទួលទានទៅជាខ្លាញ់ និងប្រូតេអ៊ីន។ ក្រោយមកយើងអាចរក្សាខ្លាញ់នោះដើម្បីប្រើប្រាស់ជាថាមពលបានទៀតផង ហើយយើងប្រើប្រូតេអ៊ីនដើម្បីបង្កើតភាពរឹងមាំ និងរាង្គកាយមានសុខភាពល្អ។ អាំងស៊ុយលីនក៏ជួយធ្វើអោយកម្រិតជាតិខ្លាញ់ក្នុងចរន្តឈាម ស្ថិតក្នុងសភាពធម្មតាបានដែរ។
ការដេកនិងស្ត្រេសប៉ះពាល់ដល់ការព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែរទេ?
មានអំណះអំណាងមួយបានអោយដឹងថា អ្នកដែលមានបញ្ហាកង្វះដំណេករ៉ាំរ៉ៃតែងតែញ៉ាំច្រើន និងឡើងទម្ងន់ នេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថាការដេកអាចជារឿងសំខាន់សម្រាប់គ្រប់គ្រងជំងឺ ទឹកនោមផ្អែម។ វាពិតជាមានទំនាក់ទំនងខាងជីវៈសាស្ត្ររវាងស្ត្រេស និងការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ កម្រិតអ័រម៉ូនស្ត្រេសដូចជា Cortisol និង Epinephrine នឹងឡើងខ្ពស់នៅពេលពួកគេស្ត្រេស ហើយយើងដឹងថា អ័រម៉ូនទាំងនោះទំនងជាធ្វើអោយជាតិស្ករក្នុងឈាមឡើងទៀតផង។
ជាមួយគ្នានេះដែរ វាក៏មានការពិបាកសម្រាប់អ្នកផ្តោតអារម្មណ៍លើការគ្រប់គ្រងជំងឺ ទឹកនោមផ្អែមរបស់ពួកគេដែរ នៅពេលកំពុងតែមានបញ្ហានៅកន្លែងធ្វើការ បញ្ហាគ្រួសារ ឬស្ត្រេសផ្សេងៗទៀត។
នៅតាម មន្ទីរពេទ្យ និងការិយាល័យគ្រូពេទ្យជាច្រើនសុទ្ធតែមានកម្មវិធីអប់រំខាងជំងឺ ទឹកនោមផ្អែមដែលវានឹងជួយដល់មនុស្សយល់ដឹងពីវិធីគ្រប់គ្រងជំងឺនេះ ។ ចូរព្យាយាមប្រើវិធីកាត់បន្ថយស្ត្រេស និងហាត់ប្រាណអោយបានច្រើន៕
អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមគួរកម្រិតការទទួលទានបាយ
តាមគោលការណ៍ ទូទៅ គេបានណែនាំអោយអ្នកកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម គួររឹតត្បិត ការទទួលយកជាតិ កាបូនអ៊ីដ្រាតដែលមាននៅក្នុងបាយមកនៅត្រឹម ចំនួន ២៥%ក្នុងមួយ ពេល ដោយ៥០% ទទួលបានពីបន្លែ ផ្លែឈើនិង ២៥% ទៀតបានមកពី អាហារដែលមានជាតិប្រូតេអ៊ីនច្រើន ដូចជា ត្រី សាច់ និង ស៊ុត។
ទោះយ៉ាងនេះក្ដីជាតិ កាបូន អ៊ីដ្រាតមិនដូចគ្នាទាំងអស់ទេ ។ ឧទាហរណ៍ ជាតិកាបូនអ៊ីដ្រាត នៅក្នុងបាយត្រូវបានរំលាយនិង ជ្រាបចូលយ៉ាងលឿនទៅក្នុង ខ្លួន និងធ្វើអោយជាតិស្ករ នៅក្នុង ឈាម ឡើងខ្លាំង ឯ ជាតិកាបូនអ៊ីដ្រាតនៅក្នុងមី ឬ គុយទាវវិញ ត្រូវបានរំលាយនិងជ្រាបចូលទៅ ក្នុងខ្លួនយឺតជាង។ ដូច្នេះអ្នកកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម គួរចៀសវាងនូវអាហារដែលមានសន្ទស្សន៍ជាតិស្ករខ្ពស់។ ដោយហេតុថា សន្ទស្សន៍នេះបង្ហាញថាតើប្រភេទអាហារផ្សេងៗនឹងត្រូវរំលាយនិង ជ្រាបចូលទៅក្នុងខ្លួនលឿនប៉ុណ្ណានោះ វាត្រូវបានគេប្រើសំរាប់ស្មាននូវឥទ្ធិពលនៃអាហារមកលើជាតិស្ករ នៅក្នុងឈាម។
ទស្សនាទានសម្រាប់សន្ទស្សន៍ដែល ចំណាត់ថ្នាក់អាហារផ្សេងៗ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយក្រុមមួយ ដែលដឹកនាំដោយ David Jen Kin ដែលជាអ្នក ឯកទេសអាហាររូបត្ថម្ភ កាណាដានៅសកលវិទ្យាល័យ តូរ៉ុងតូ កាលពីឆ្នាំ ១៩៨១ ។ នៅពេលដែលសន្ទស្សន៍ នោះបានបង្កើតឡើង គេសន្មត់ថា គ្លុយកូសសុទ្ធ ត្រូវបានរំលាយ និង ជ្រាបចូលក្នុងខ្លួនលឿនជាងអាហារដទៃ ទៀត ដែលមានជាតិ កាបូនអ៊ីដ្រាត ។ ដូច្នេះគ្លុយកូសក៏ត្រូវកំណត់ថាមានតម្លៃ ១០០ ។ ប៉ុន្ដែចាប់តាំងពីពេល នោះមកគេរក ឃើញថា កាបូន អ៊ីដ្រាតបានមកពីអង្ករផ្កាម្លិះ មានតម្លៃ សន្ទស្សន៍ជាតិស្ករ១០៩ ពីព្រោះវាត្រូវបានជ្រាប ចូលក្នុងខ្លួន លឿនជាងគ្លុយកូសសុទ្ធទៅទៀត ហើយមានផលប៉ះពាល់ទៅលើកម្រិត ជាតិស្ករនៅក្នុង ឈាមខ្លាំងជាង ។ ករណីដូចគ្នានេះកើតមាចំពោះ ម៉ាល់តូសដែលជាឌីសាការីត ផលិតឡើងជាផ្នែកមួយ នៃការផលិតស្រាបៀរ ដែលមានតម្លៃសន្ទស្សន៍ជាតិស្ករ១០៥ ។ តម្លៃសន្ទស្សន៍ជាតិស្ករ នៃប្រភេទអាហារ ផ្សេងៗក្នុងក្រុមតែមួយ ដូចជា អង្ករ និង ដំឡូង អាចខុសប្លែកគា្នជាខ្លាំង ។ ការប្រែប្រួលដទៃទៀតអាច បណា្ដលមកពី ការទុំ ឬក៏ របៀប ចម្អិនអាហារ និង អ្វីដែលយកមកបរិភោគជាមួយវា ។ ឧទាហរណ៍ បាយមានតម្លៃសន្ទស្សន៍ជាតិស្ករ ខ្ពស់ជាងបាយដែលបរិភោគជាមួយអាហារដទៃទៀតដូចជា ត្រី ។ ដូច្នេះគេ អោយយោបល់ថាអ្នកជំងឺទឹក នោមផ្អែមមិនត្រូវបរិភោគអាហារដែលសម្បូរកាបូនអ៊ីដ្រាតមួយមុខឡើយ ៕
អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវចេះថែទាំជើងដើម្បីចៀសវាងពិការភាព:
អ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវការការថែទាំបន្ថែមត្រង់ជើង របស់ ពួកគេ, ជាពិសេសប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺមានការខូចខាតសរសៃវិញាណខាងៗ និងមានលំហូរឈាមខ្សោយទៅចិញ្ចឹមជើង។ ប្រសិនបើអ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ, សូម្បីតែបញ្ហាជើងដ៏តូចមួយក៏អាចក្លាយជារឿងធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ។ ដោយធ្វើការជាមួយគ្រូពេទ្យ, អ្នកអាចរៀនថាតើការពារជើងរបស់អ្នកពីការខូចខាត និងអោយមានសុខភាពល្អដោយរបៀបណាបាន។
ជំងឺសរសៃវិញាណកំពុងតែ រុករានអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមពីព្រោះការបាត់បង់នូវអារម្មណ៍ ដែលត្រូវបានបង្កឡើងដោយជំងឺនោះអាចធ្វើអោយអ្នកមានរបួសតូចនៅនឹង ជើងរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺសរសៃឈាមខាងៗផងដែរនោះ, វាជារឿងពិបាកទោះជាបញ្ហាតូចតាចក៏ដោយ ដូចជាពងទឹកដើម្បីអោយជារសះស្បើយនោះ។ ជាការពិតណាស់, សូម្បីតែរបួសតិចតួចដូចជាការរំខានដោយការមិនរីកលូតលាស់នៃក្រចកនៃ ម្រាមជើងក៏អាចក្លាយជាមានការឆ្លងមេរោគធ្ងន់ធ្ងរដែលនាំអោយអ្នក ទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យផងដែរ។ ការឆ្លងមេរោគធ្ងន់ធ្ងរអាចនាំអោយអ្នកមានការកាត់ជើងក៏មាន។
បញ្ហាជើងភាគច្រើនត្រូវបានបង្កឡើងដោយការឡើងសម្ពាធត្រង់តំបន់ដែល ស្បែកនៅកៀកជាប់ឆ្អឹង។ ទោះជាបញ្ហានេះអាចរំខានដល់អ្នកគ្រប់គ្នា, ការមានជាតិស្ករខ្ពស់អាចធ្វើអោយពួកគេកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ ប្រសិនបើមិនបានព្យាបាលទេនោះ, សូម្បីតែរបួសតូចនៅនឹងស្បែកអាចក្លាយជាឆ្លងមេរោគធ្ងន់ធ្ងរក៏មាន ។ ក្នុងករណីខ្លះ, ឆ្អឹង និងសន្លាក់អាចក្លាយទៅជាឆ្លងមេរោគពីស្បែកដោយមិនដឹងពីវាទៀតផង។
(សុខភាព)
0 comments:
Post a Comment