មហារីកពងស្វាស:ព្យាបាលបានឬទេ?
ទោះបីជា
ជំងឺមហារីកពងស្វាសក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានការកើនឡើងខ្ពស់ ក៏ដោយ
ក៏មានអ្នកជំងឺច្រើនជាង ៩៥ភាគរយដែរអាចព្យាបាលជាសះស្បើយ។
ការព្យាបាលទំនងជាទទួលជោគជ័យច្រើននៅពេលជំងឺនេះរកឃើញបានទាន់ពេលវេលា
។ លើសពីនេះទៅទៀត
ការព្យាបាលច្រើនតែមិនសូវបណ្តាលអោយប៉ះពាល់ដល់អ្នកជំងឺទេ
ហើយក៏ពុំសូវបង្កផលរំខានអ្វីច្រើនដែរ។
អ្នកជំងឺមហារីកពង
ស្វាសភាគច្រើនអាចជាសះស្បើយតាមរយៈការវះកាត់ បាញ់កាំរស្មី
និងប្រើថ្នាំជំងឺមហារីក។ចំពោះផលរំខានរបស់វាអាស្រ័យទៅតាមប្រភេទ
នៃការព្យាបាល និងភាពខុសគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត។
· ការវះកាត់៖ គឺជាការកាត់យកពងស្វាសចោលតែម្តង។ មនុស្សប្រុសប្រហែលជាបារម្ភថាការ បាត់បង់ពងស្វាសនឹងប៉ះពាល់ដល់លទ្ធភាពនៃការរួមភេទរបស់ពួកគេ ឬមិនអាចមានកូនបាន។ ប៉ុន្តែបុរសដែលមានពងស្វាសសុខភាពល្អម្ខាងក៏នៅតែអាចធ្វើអោយលិង្គ ឡើងរឹង និងបង្កើតមេជីវិតឈ្មោលបានដដែល។ សម្រាប់សោភ័ណ្ឌភាពខាងក្រៅ អ្នកជំងឺអាចប្រើវិធីដាក់ពងស្វាសសប្បនិមិត្តបានក្រោយពីកាត់ ពងស្វាសនោះរួច។ ចំពោះកូនកណ្តុរមួយចំនួនដែលស្ថិតក្នុងពោះជ្រៅៗប្រហែលជាត្រូវ កាត់ចោលដែរ។
· ព្យាបាលដោយបាញ់កាំរស្មី៖ នេះគឺជាការប្រើកាំរស្មីដែលមានថាមពលខ្លាំងដើម្បីសម្លាប់កោសិកា មហារីក ឬធ្វើអោយដុំសាច់នោះស្វិត។ ការព្យាបាលនេះច្រើនតែធ្វើឡើងក្រោយពីវះកាត់រួច។ ចំពោះផលប៉ះពាលរបស់វាអាស្រ័យទៅលើកម្រិតនៃការប្រើប្រាស់។ អ្វីដែលច្រើនតែជួបប្រទះមាន អស់កម្លាំង ប្រែប្រួលលើស្បែកដែលបាញ់កាំរស្មី អត់ឃ្លានអាហារ ចង្អោរ និងរាគ។ ការបាញ់កាំរស្មីប្រហែលជាប៉ះពាល់ដល់ការផលិតមេជីវិតឈ្មោល ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺជាច្រើននឹងវិលមកធម្មតាវិញក្នុងរយៈពេល ១ ទៅ២ឆ្នាំ។
· ការប្រើថ្នាំមហារីក៖ ថ្នាំនេះមានតួនាទីសម្រាប់សម្លាប់កោសិកាមហារីកតែម្តង។ វិធីព្យាបាល មួយនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបំផ្លាញកោសិការមហារីកដែលនៅសេសសល់តិចតួច ក្នុងខ្លួន។ ចំពោះផលរំខានរបស់វាអាស្រ័យទៅតាមប្រភេទថ្នាំ និងកម្រិតប្រើប្រាស់ ហើយបញ្ហាដែលជួបជាញឹកញាប់មានដូចជា ចង្អោរ ជ្រុះសក់ អស់កម្លាំង រាគរុស ក្អួត ក្តៅខ្លួន ញាក់ ក្អក ពិបាកដកដង្ហើម ឈឺមាត់ កន្ទួលលើស្បែក វិលមុខ ស្ពឹកដៃជើង បាត់បង់រីហ្លិច ឬពិបាកស្តាប់៕
· ការវះកាត់៖ គឺជាការកាត់យកពងស្វាសចោលតែម្តង។ មនុស្សប្រុសប្រហែលជាបារម្ភថាការ បាត់បង់ពងស្វាសនឹងប៉ះពាល់ដល់លទ្ធភាពនៃការរួមភេទរបស់ពួកគេ ឬមិនអាចមានកូនបាន។ ប៉ុន្តែបុរសដែលមានពងស្វាសសុខភាពល្អម្ខាងក៏នៅតែអាចធ្វើអោយលិង្គ ឡើងរឹង និងបង្កើតមេជីវិតឈ្មោលបានដដែល។ សម្រាប់សោភ័ណ្ឌភាពខាងក្រៅ អ្នកជំងឺអាចប្រើវិធីដាក់ពងស្វាសសប្បនិមិត្តបានក្រោយពីកាត់ ពងស្វាសនោះរួច។ ចំពោះកូនកណ្តុរមួយចំនួនដែលស្ថិតក្នុងពោះជ្រៅៗប្រហែលជាត្រូវ កាត់ចោលដែរ។
· ព្យាបាលដោយបាញ់កាំរស្មី៖ នេះគឺជាការប្រើកាំរស្មីដែលមានថាមពលខ្លាំងដើម្បីសម្លាប់កោសិកា មហារីក ឬធ្វើអោយដុំសាច់នោះស្វិត។ ការព្យាបាលនេះច្រើនតែធ្វើឡើងក្រោយពីវះកាត់រួច។ ចំពោះផលប៉ះពាលរបស់វាអាស្រ័យទៅលើកម្រិតនៃការប្រើប្រាស់។ អ្វីដែលច្រើនតែជួបប្រទះមាន អស់កម្លាំង ប្រែប្រួលលើស្បែកដែលបាញ់កាំរស្មី អត់ឃ្លានអាហារ ចង្អោរ និងរាគ។ ការបាញ់កាំរស្មីប្រហែលជាប៉ះពាល់ដល់ការផលិតមេជីវិតឈ្មោល ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺជាច្រើននឹងវិលមកធម្មតាវិញក្នុងរយៈពេល ១ ទៅ២ឆ្នាំ។
· ការប្រើថ្នាំមហារីក៖ ថ្នាំនេះមានតួនាទីសម្រាប់សម្លាប់កោសិកាមហារីកតែម្តង។ វិធីព្យាបាល មួយនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបំផ្លាញកោសិការមហារីកដែលនៅសេសសល់តិចតួច ក្នុងខ្លួន។ ចំពោះផលរំខានរបស់វាអាស្រ័យទៅតាមប្រភេទថ្នាំ និងកម្រិតប្រើប្រាស់ ហើយបញ្ហាដែលជួបជាញឹកញាប់មានដូចជា ចង្អោរ ជ្រុះសក់ អស់កម្លាំង រាគរុស ក្អួត ក្តៅខ្លួន ញាក់ ក្អក ពិបាកដកដង្ហើម ឈឺមាត់ កន្ទួលលើស្បែក វិលមុខ ស្ពឹកដៃជើង បាត់បង់រីហ្លិច ឬពិបាកស្តាប់៕
0 comments:
Post a Comment