ជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតី (Cerebral palsy)

១.មូលហេតុនៃជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតី
ទោះ ជាយ៉ាងណាជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតីលេចឡើងមានការទាក់ទងនឹងសាច់ដុំ។ វាបង្កឡើងដោយធ្វើឲ្យខូចខាតផ្នែកខួរក្បាលដែលគ្រប់គ្រងសាច់ដុំ ទាំងនេះដែលគេហៅថាខួរធំ (cerebrum) ។
ខួរធំគឺមានការទទួលខុសត្រូវទៅលើមុខងារសំខាន់ៗរបស់ខួរក្បាលដូចជា ជំនាញទំនាក់ទំនងការចងចាំនិងសមត្ថភាពរៀន។នេះគឺជាអ្វីដែលក្មេង មានជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាតែងតែមានការលំបាកក្នុងការៀននិងខាងទំនាក់ ទំនង។
ការខូចខាតទៅលើផ្នែកខួរធំអាចបង្កឲ្យមានបញ្ហាទៅលើការមើលឃើញនិងការស្តាប់ឮ។
តើការខូចខាតខួរក្បាលនេះកើតឡើងដោយរបៀបណា?
កាលពីអតីតកាលវេជ្ជបណ្ឌិតជឿថាការខូចខាតខួរក្បាលកើតឡើងក្នុងកំឡុងពេល កើតដោយសារតែវាខ្វះខ្យល់អុកស៊ីសែន។ការលំបាកក្នុងការដក ដង្ហើមអាចជួនកាលកើតឡើងក្នុងពេលមានការលំបាកក្នុងការកើត។
ទោះជាយ៉ាងណាការស្រាវជ្រាវសំខាន់ៗដែលធ្វើឡើងនៅទសវត្សរ៍ទី៨០បាន បង្ហាញថាការពិបាកដកដង្ហើមគ្រាន់តែជាកត្តាមួយពី៥ទៅ១០%ក្នុង ការបង្កជាជម្ងឺបាត់បង់ស្មារតីបញ្ញា។ ករណីភាគច្រើនកើតឡើងជាលទ្ធផលនៃការខូចខាតខួរក្បាលដែលបានកើតឡើង មុនពេលដែលក្មេងកើត។
ខួរក្បាលក្មេងជំទង់គឺអាចសម្របបាននិងអាចត្រឡប់មករកភាពដើមពី ស្ថានភាពខូចខួរក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ។ប៉ុន្តែខួរក្បាលក្មេងជាពិសេសក្មេង អាយុ៦ខែមានការឆ្លងជាពិសេស។ការខូចខាតណាមួយដែលកើតឡើងក្នុង កំឡុងពេលនេះអាចមានផលវិបាកខ្លាំងក្លានិងអាចមួយជីវិត។
អ្នកស្រាវជ្រាវជឿថាវាមានវិធី៣ដែលខួរក្បាលអាចមានការខូចខាតនៅពេលកើត។ទាំងនេះត្រូវបានពិភាក្សាដូចខាងក្រោម៖
ជម្ងឺ PLV
ប្រភេទ PLV ទាក់ទងនឹងការខូចខាតនៃកោសិកាសនៃខួរក្បាល។ផ្នែកនេះនៃខួរក្បាលគឺ បង្កើតឡើងដោយសរសៃប្រសាទជាច្រើនដែលត្រូវបានការពារដោយកោសិកា ប្រូតេអ៊ីនពណ៌សដែលគេហៅថា myelin ។កោសិកាខួរ ក្បាលពណ៌សគឺទទួលខុសត្រូវទាក់ទងនឹងការធ្វើទំនាក់ទំនងរវាងផ្នែក ទៅលើការគិតចេញពីខួរក្បាលនិងបញ្ជាទៅផ្នែកនៃរាងកាយ។
គេគិតថាការខូចខាតរខួរក្បាលគឺបណ្តាលមកពីការកាត់បន្ថយនៅការ ផ្តល់ឈាមឲ្យក្មេង។នេះកាត់បន្ថយការផ្តល់ឈាមធ្វើឲ្យបាត់បង់ អុកស៊ីសែនក្នុងខួរក្បាលធ្វើឲ្យខូចខាតដល់កោសិកាខួរក្បាល។
ការខូចខាតនេះមានផលវិបាកខ្លាំងក្នុងការរស់នៅដែលកោសិកាពណ៌សគឺមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងការបញ្ជូនសញ្ញាទៅសាច់ដុំ។
PVL អាចបង្កឡើងដោយ

ជម្ងឺដែលបង្កឡើងដោយម្តាយដូចជាជម្ងឺរុយបឺឡា(រោគកញ្រ្ជិលនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់)
ម្តាយដែលមានសម្ពាធឈាមមិនទាបធម្មតា
កើតមុនកំណត់ជាពិសេសប្រសិនជាកូនកើតនៅខែទី៦ឬមុននេះ។
ម្តាយប្រើជាតិកូកាអ៊ីនក្នុងកំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ។

ការវិវឌ្ឍន៍ខួរក្បាលមិនប្រក្រតី
អ្វីដែលផ្លាស់ប្តូរឬមានការប៉ះពាល់ទៅការវិវឌ្ឍន៍ធម្មតានៃ ខួរក្បាលអាចបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាតាមការបញ្ជូនព័ត៌មានទៅសាច់ដុំនិង អាចបណ្តាលឲ្យមានជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតី។ខូរក្បាលជាពិសេសមាន ការឆ្លងមេរោគនៅសប្តាហ៍ទី២០នៃការលូតលាស់របស់ក្មេង។
ការវិវឌ្ឍន៍នៃខួរក្បាលអាចប៉ះពាល់ដោយ

ការផ្លាស់ប្តូរហ្សែនដែលជួយខួរក្បាលមានការវិវឌ្ឍន៍
ការឆ្លងដូចជាជម្ងឺពងបែកលើប្រដាប់ភេទ toxoplasmosis (ជាជម្ងឺឆ្លងបង្កឡើងដោយប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីត) និងវីរុស cytomegalovirus (ជាប្រភេទវីរុសពងបែកនៅប្រដាប់ភេទដែលមនុស្សភាគច្រើនមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ)
មានការប៉ះទង្គិចយ៉ាងខ្លាំងឬរបួសក្បាលនៅពេលទារកមិនទាន់កើត។

ការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាល
ការហូរឈាមនៅក្នុងខួរក្បាលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ពីព្រោះ

ខួរក្បាលអាចខ្សត់ឈាមដែលអាចធ្វើឲ្យកោសិកាស្លាប់
ឈាមខ្លួនឯងអាចធ្វើឲ្យខូចកោសិកាខួរក្បាល

ការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាលជាធម្មតាកើតមានចំពោះក្មេងដែលមិនទាន់ កើតពេលដែលគេមានជម្ងឺដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល។ជម្ងឺដាច់សរសៃឈាម ក្នុងខួរក្បាលអាចបង្កឡើងដោយ៖

ភាពខ្សោយតាំងពីកំណើតឬភាពមិនប្រក្រតីនៅក្នុងសរសៃឈាមក្មេង
ម្តាយមានសម្ពាធឈាមខ្ពស់
ឆ្លងរោគពេលមានផ្ទៃពោះជាពិសេសជម្ងឺរលាកទ្រគាក

ការខូចខាតបន្ទាប់ពីកើតមក
ករណីមួយចំនូននៃជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតីក្នុងកំឡុងពេលមានទារកមាន ជីវិតពីរបីខែមុនពេលខូរក្បាលវិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់វាក្នុងការទប់ទល់ និងប្រែប្រួលទៅតាមកម្រិតនៃការខូចខាត។
ការខូចខាតអាចបង្កឡើងដោយការឆ្លងមេរោគដល់ខួរក្បាលដូចជាជម្ងឺរលាកស្រោមខួរឬរបួសក្បាលធ្ងន់់ធ្ងរ៕

២.អាការរោគជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតី
អាការរោគជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតីជាធម្មតា គឺគេមិនអាចមើលដឹងក្នុងកំឡុងពេលក្មេងមានអាយុ៣ឆ្នាំ។កូនរបស់អ្នក អាចមានការវិវឌ្ឍន៍ យឺតដូចជារៀនលូនដើរឬនិយាយ។ក្មេងដែលមានជម្ងឺនេះក៏មានបញ្ហាផង ដែរលើសាច់ដុំសម្លេង(សមត្ថភាពដែលមិនដឹងខ្លួនដើម្បីនិយាយទាក់ទងឬ សម្រាកសាច់ដុំជាដើម)។ កូនរបស់អ្នកអាចៈ

ចលនាសាច់ដុំខ្សោយៈសាច់ដុំសម្លេងដែលអាចធ្វើឲ្យរឹង
ចលនាសាច់ដុំខ្សោយៈសាច់ដុំសម្លេងដែលអាចធ្វើឲ្យគ្មានកម្លាំងបញ្ជា

ក្នុងករណីមួយចំនូនកូនរបស់អ្នកអាចជួបប្រទះចលនាសាច់ដុំខ្សោយមួយ រយៈពេលវាមានអាយុពីរឬបីខែដំបូងមុនពេលមានជម្ងឺសាច់ដុំខ្សោយ។
អាការរោគនៃជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញាស្មារតី
ប្រសិនជាកូនរបស់អ្នកមានជម្ងឺបាត់បង់មួយចំហៀងខ្លួនគេនឹងមាន សាច់ដុំស្ពឹកមួយចំហៀងខ្លួន។នេះជា ធម្មតាដៃនិងប្រអប់ដៃការប្រើមានការកំណត់ប៉ុន្តែជួនកាលក៏ ប៉ះពាល់ដល់ជើងដែរ។
អាការរោគខូចជើង
ក្នុងប្រភេទនេះក្មេងរបស់អ្នកនឹងមានស្ពឹកសាច់ដុំនៅជើងរបស់គេ។ នេះអាចបណ្តាលឲ្យមានការពិបាកដើរនិងគេអាចត្រូវការរបស់ជំនួយ ក្នុងការដើរ។
ជំនាញខាងទំនាក់ទំនងនិងការប្រើបញ្ញាអាចមិនមានការប៉ះពាល់។
អាការរោគនៃជម្ងឺនេះធ្វើឲ្យបាត់បង់លំនឹង
ការបាត់បង់លំនឹងដោយសារជម្ងឺនេះតុល្យភាពរបស់កូនអ្នកនិងការដឹងពី ទីតាំងមានការប៉ះពាល់។ជំនាញទំនាក់ទំនងនិងផ្នែកបញ្ញាគួរតែមិនមាន ផលប៉ះពាល់។
អាការោគនៃការធ្វើចលនាដៃជើងកដដែលៗ
ប្រសិនជាកូនរបស់អ្នកមានជម្ងឺនេះគេនឹងមានសាច់ដុំកើនឡើងឬថយចុះ។ នេះមានន័យថាគេមិនអាចគ្រប់គ្រងចលនាទាំងនេះបានទេ។ ការនិយាយអាចមានការប៉ះពាល់ដោយសារគេពិបាកគ្រប់គ្រងអណ្តាតនិងសរសៃ សម្លេង។កូនរបស់អ្នកមានបញ្ហាក្នុងការបរិភោគនិងហៀរទឹកមាត់។
ផ្នែកបញ្ញាជាធម្មតាមិនប៉ះពាល់ដល់ក្មេងដែលមានជម្ងឺនេះទេ។
អាការរោគនៃជម្ងឺខ្វិន
ជម្ងឺខ្វិននេះគឺជាប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរមួយដែលបង្កដោយការខូចខួរ ក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ។គេនឹងមានការស្ពឹកទៅគ្រប់អវយវ ដៃជើងទាំងអស់ដែលធ្វើឲ្យគេមិនអាចដើរបាន។នៅពេលជាមួយគ្នានេះដែរ សាច់ដុំកទន់ជ្រាយធ្វើឲ្យពិបាកទ្រក្បាល។
គេនឹងពិបាកនិយាយនិងការរៀនចុះខ្សោយជាលំដាប់។

៣.ការព្យាបាលជម្ងឺបាត់បង់បញ្ជាស្មារតី

អ្នកនិងកូនរបស់អ្នក នឹងត្រូវបានណែនាំទៅក្រុមគ្រូពេទ្យជំនាញមួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងការព្យាបាលកូនរបស់អ្នក។
ក្រុមគ្រូពេទ្យទាំងនោះមានៈ

ពេទ្យជំនាញខាងក្មេង
គ្រូពេទ្យមើលថែទាំជម្ងឺ
ពេទ្យជំនាញខាងចលនា
ពេទ្យព្យាបាលខាងនិយាយនិងប្រើភាសា
ពេទ្យជំនាញខាងបង្រៀនអាជីពដល់អ្នកជម្ងឺដែលផ្តល់នូវជំនាញនិង សមត្ថភាពចាំបាច់សម្រាប់សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដូចជាបោកសម្លៀកបំពាក់ ជាដើម
អ្នកផ្តល់ប្រឹក្សាអ្នកដែលមិនអាចទប់ទឹកនោមបាន
ចិត្តវិទ្យាខាងសិក្សាដែលជំនាញខាងជួយមនុស្សដែលពិបាករៀន។

ផែនការថែទាំសុខភាពដោយឡែកពីគ្នានឹងត្រូវលើកឡើងដើម្បីបង្ហាញពី ការចង់បានឬបញ្ហាដែលកូនរបស់អ្នកមាន។ ផែនការនេះនឹងបន្តធ្វើការវាយតម្លៃនៅពេលកូនរបស់អ្នកមានអាយុ ច្រើនជាងនេះនិងសេចក្តីត្រូវការនិងការផ្លាស់ប្តូស្ថានភាព។
អ្នកនិងកូនរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានដាក់អ្នកធ្វើការដ៏សំខាន់ដែលនឹងជា ចំណុចទីមួយនៃការទាក់ទងរវាងអ្នកនឹងសេវាគាំទ្រផ្សេងទៀត។ខណៈពេល ដែលកូនរបស់អ្នកនៅក្មេងអ្នកធ្វើការដ៏សំខាន់អាចជា គិលានុប្បដ្ឋាយិកា។នៅពេលកូនរបស់អ្នកមានអាយុច្រើនសេចក្តីត្រូវ ការរបស់គេកាន់តែស្មុគស្មាញ។
ការព្យាបាលដោយចលនា
ការព្យាបាលដោយចលនាជាធម្មតាចាប់ផ្តើម នៅពេលដែលកូនរបស់អ្នកត្រូវបានវិភាគរោគវិនិច្ឆ័យរកជម្ងឺបាត់បង់បញ្ញា ស្មារតី។ វាជាវិធីដ៏សំខាន់ក្នុងការជួយកូនរបស់អ្នកដោះស្រាយតាមស្ថានភាព។
វាមានគោលបំណងសំខាន់ពីរនៃការព្យាបាលដោយចលនា

ដើម្បីទប់ស្កាត់ភាពខ្សោយនៃសាច់ដុំដែលមិនត្រូវបានប្រើជាធម្មតា
ដើម្បីទប់ស្កាត់សាច់ដុំដែលជាប់នឹងទីតាំងដ៏រឹងដែលគេហៅថាដំណើររូញនៃសាច់ដុំ

ការរួញនៃសាច់ដុំ គឺ ជាការប្រឈមរបស់ក្មេងដេលមានបញ្ហារូញនៃសាច់ដុំដោយសារសាច់ដុំវានៅ រឹង។ប្រសិនជាសាច់ដុំមិនរួញទេគេមិនដុះលឿនដូចឆ្អឹងទេ។ នេះអាចបណ្តាលឲ្យខូចទ្រង់ទ្រាយបណ្តាលឲ្យកួនរបស់អ្នកឈឺចាប់និង មានអារម្មណ៍មិនស្រួល។
គ្រូពេទ្យចលនានឹងបង្រៀនកូនរបស់អ្នកហាត់ប្រាណមួយចំនួនដែលគេអាចហាត់ រាល់ថ្ងៃដើម្បីពន្លាសាច់ដុំ។ឧបករណ៍ទប់ជើងឬដៃដ៏ពិសេស នឹងជួយពន្យាសាច់ដុំរបស់គេបាន។
ការព្យាបាលការនិយាយ
ការព្យាបាលការនិយាយអាចជួយក្មេងដែលមានបញ្ហាក្នុងការទំនាក់ទំនង ដោយបង្រៀនពួកគេនូវលំហាត់មួយចំនូួនដែលអាចវិវឌ្ឍសមត្ថភាពក្នុងការ និយាយឲ្យបានច្បាស់។
ប្រសិនជាមានការលំបាកក្នុងការទំនាក់ទំនងមានសមភាពធ្ងន់ធ្ងរគ្រូពេទ្យ អាចបង្រៀនពួកគេវិធីសាស្រ្ត ផ្សេងៗក្នុងការទំនាក់ទំនងដូចជាភាសាប្រើសញ្ញា។
សម្ភារពិសេស ក្នុងការជួយក្មេងឲ្យចេះទំនាក់ទំនងក៏អាចទៅរួចដែរដូចជាកុំព្យូទ័រភ្ជាប់ទៅនឹងឧបករណ៍បំពងសម្លេង។
ក្មេងអាចផ្តល់ឧបករណ៍ស្រដៀងទៅនឹងកុំព្យូទ័រយួរដៃដែលមាននិមិត្ត សញ្ញានៃរបស់ប្រចាំថ្ងៃនិងសកម្មភាពផ្សេងៗ។ បន្ទាប់មកក្មេងចុចការផ្គុំសញ្ញាដើម្បីធ្វើឲ្យគេយល់។
ការព្យាបាលដោយបង្រៀនគេឲ្យចេះធ្វើអ្វីមួយដោយខ្លួនឯង
ការព្យាបាលដោយបង្រៀនអាជីពដល់គេត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីអភិវឌ្ឍការដើរអង្គុយរបស់ក្មេងនិងដើម្បីឲ្យគេអាចធ្វើចលនាបាន។
គេនឹងទទួលបានការណែនាំវិធីដ៏ល្អបំផុតក្នុងការអនុវត្តការងារ ប្រចាំថ្ងៃដែលទាមទារជំនាញចលនាប្រចាំថ្ងៃដូចជាទៅបន្ទប់ទឹកឬ ស្លៀកពាក់។ ការព្យាបាលនេះអាចមានសារៈសំខាន់ណាស់ ក្នុងការធ្វើឲ្យគេមានម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងជាពិសេសនៅពេលដែលគេ មានអាយុច្រើន។
ការប្រើថ្នាំ
ប្រសិនជាសាច់ដុំរបស់ក្មេងរឹងខ្លាំងនិងសកម្មយ៉ាងខ្លាំងវាអាចបង្ក ឲ្យគេឈឺចាប់និងមិនសប្បាយចិត្ត។ គេអាចទាមទារការប្រើថ្នាំដើម្បីជួយសម្រួលសាច់ដុំ។
ការព្យាបាល Intrahecal baclofen
ការព្យាបាលនេះទាក់ទងនឹងការផ្សាំដោយការវះកាត់ដាក់ម៉ូទ័រតូចនៅខាងក្រៅខ្លួនដែលភ្ជាប់ទៅនឹងសរសៃខួរឆ្អឹងខ្នង។
ម៉ូទ័រនេះផ្តល់ នូវ ការប្រើថ្នាំទៀងទាត់ដែលគេហៅថាbaclofen ដោយផ្ទាល់ទៅនឹងប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ។ Baclofen បានរាំងស្ទះសញ្ញាសរសៃប្រសាទដែលបង្កឲ្យមានសាច់ដុំរឹង។
ថ្នាំសម្រួលសាច់ដុំ
កូនរបស់អ្នកអាចត្រូវបានផ្តល់ថ្នាំសម្រួលសាច់ដុំដូចជាថ្នាំ diazepam ដែលធម្មតាមានទម្រង់ជាថ្នាំគ្រាប់។
ផលប៉ះពាល់ខាងក្នុងនៃការប្រើថ្នាំdiazepam មាន៖

វិលមុខ
និយាយមិនសូវច្បាស់
ទល់លាមក
ចង់ក្អួត
ឆេវឆាវ

ប្រសិនជាថ្នាំនេះមិនមានប្រសិទ្ធភាពទេមានថ្នាំសម្រួលសាច់ដុំជាច្រើនត្រូវបានប្រើដូចជាថ្នាំdantrolene ឬ tizanidine។ ថ្នាំនេះក៏មានផលប៉ះពាល់ខាងក្នុងដែរដូចថ្នាំ diazepam ដែរ។
Botulinum toxin
ប្រសិនជាថ្នាំសម្រួលសាច់ដុំមិនមានប្រសិទ្ធភាពការចាក់ថ្នាំbotulinum toxin អាចត្រូវបានផ្តល់។ ថ្នាំនេះធ្វើការដោយរាំងស្ទះសញ្ញាចេញពីខួរក្បាលទៅសាច់ដុំដែលមានការប៉ះពាល់។
ប្រសិទ្ធភាពនៃការចាក់ថ្នាំជាធម្មតាមានរយៈពេលដល់ទៅ៣ខែ។ការ ព្យាបាលគឺមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតនៅពេលដែលគេអនុញ្ញាតិ ឲ្យប្រើថ្នាំចាក់ប្រភេទនេះ។
ការព្យាបាលការបរិភោគនិងការហៀរទឹកមាត់
សម្រាប់ក្មេងដែលមានបញ្ហាក្នុងការគ្រប់គ្រងមាត់ជារឿយៗនឹងមាន បញ្ហាក្នុងការលេបអាហារព្រមទាំងពិបាកក្នុងការគ្រប់គ្រងលើ ទឹកមាត់។ បញ្ហាទាំងនេះអាចមានស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរនិងត្រូវការព្យាបាល។
ប្រសិនជាកូនអ្នកមានបញ្ហាក្នុងការលេបអាហារមានការប្រឈមដែលអាហារ តូចៗអាចចូលទៅបំពង់ដង្ហើម និងសួត។ នេះអាចធ្វើឲ្យខូចសួតនិងបង្កឲ្យមានការឆ្លងជម្ងឺផ្លូវដង្ហើម។
ប្រសិនជាអាការរោគនេះស្រាលវា អាចទៅរួចក្នុងការបង្រៀនគេពីបច្ចេកទេសក្នុងការយកឈ្នះលើបញ្ហានេះ បាន។ការតមអាហារដោយប្រើអាហារទន់ៗអាចត្រូវការទាមទារ។ ប្រសិនជាបញ្ហានេះមានសភាព ធ្ងនធ្ងរការប្រើបំពង់បញ្ច្រកអាហារអាចត្រូវបានប្រើដាក់លើក្មេង និងផ្ទាល់ទៅក្រពះដោយផ្ទាល់។
ប្រសិនជាកូនរបស់អ្នកមានបញ្ហាហៀរទឹកមាត់ការចេញទឹកមាត់ច្រើនអាច ធ្វើឲ្យរំខានដល់ស្បែកនៅមាត់ចង្ការកដែលអាចបណ្តាលឲ្យមានការ ឆ្លង។
ការព្យាបាលមួយចំនួនអាចជួយក្មេងចេះគ្រប់គ្រងការហៀរទឹកមាត់រួមមាន៖

ថ្នាំ anticholinergic ដែលកាត់បន្ថយការផលិតទឹកមាត់
ការវះកាត់ក្រពេញទឹកមាត់ដូច្នេះទឹកមាត់វាហូរចូលទៅខាងក្រោយមាត់ជាជាងទៅខាងមុខ។
ឧបករណ៍ intraoral ត្រូវបានដាក់នៅក្នុងមាត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យអណ្តាតមានទីតាំងល្អនិងការលេបទឹកមាត់ទៀងទាត់។

ការវះកាត់ដោយការកែទម្រង់កាយ
ការវះកាត់នេះត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីកែបញ្ហាលើឆ្អឹងនឹងសន្លាក់។ វាអាចត្រូវបានណែនាំប្រសិនជាជម្ងឺក្មេងធ្វើឲ្យមានការឈឺចាប់ពេល ដែលដើរធ្វើចលនាជុំវិញ។ វាក៏អាចធ្វើឲ្យការអង្គុយឈរមានការវិវឌ្ឍន៍ជំនាញខាងធ្វើចលនា ដែលអាចធ្វើឲ្យគេមានការជឿជាក់និងពឹងខ្លួនឯងបាន។
ក្នុងកំឡុងពេលធ្វើការវះកាត់គ្រូពេទ្យវះកាត់នឹងពន្លាសាច់ដុំណាមួយនិងសរសៃពួរដែលខ្លីពេកនិងដែលធ្វើឲ្យមានបញ្ហា។
វាត្រូវការចំណាយពេល១សប្តាហ៍ក្នុងការធ្វើឲ្យសះដំបៅ ប៉ុន្តែវាចំណាយពេល១២ទៅ១៨ខែក្នុងការធ្វើឲ្យក្មេងអាចដើរបាន ត្រឹមត្រូវបន្ទាប់ពីវះកាត់។
Selective dorsal rhizotomy (SDR)
ការជ្រើសរើស (SDR) គឺជានីតិវិធីក្នុងការវះកាត់ដែលជាធម្មតាត្រូវបានណែនាំពេលដែល ការព្យាបាលផ្សេងទៀតសម្រាប់សាច់ដុំរឹងនិងសាច់ដុំធ្វើសកម្មភាព ច្រើនត្រូវបានព្យាយាមនិងមិនជោគជ័យ។
នេះជាការវះកាត់ដ៏សំខាន់ត្រូវបានប្រើក្នុងការព្យាបាល ការកន្ត្រាក់អវយវខាងក្រោមដែលទាក់ទងនឹងការកាត់សរសៃប្រសាទខ្លះ នៅបង្គោលឆ្អឹងខ្នាងខាងក្រោម។នេះ អាចកាត់បន្ថយការរឹងនៃសាច់ដុំនៅជើងព្រមទាំងការទើសទែងនិង កន្រ្តាក់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក្មេងដែលមានជម្ងឺ SDR នឹងតម្រូវឲ្យមានការព្យាបាលដោយចលនាបន្ថែមមានរយៈេពលពីរ៣ទៅ៩ខែ ដើម្បីរៀនពីជំនាញបញ្ជាព្រមទាំងការដើរ។
ជាមួយគ្នានេះដែរការវះកាត់បានបង្កឲ្យមានការស្មុគស្មាញសម្រាប់ក្មេងខ្លះរួមមាន៖

មានអារម្មណ៍ ឈឺដូចមានម្ជុលចាក់នៅផ្នែកណាមួយនៃរាងកាយដែលសរសៃប្រសាទដែលបានយកចេញត្រូវបានប្រើក្នុងការភ្ជាប់
ការទល់លាមក
បញ្ហាក្នុងការនោម

ភាពស្មុគស្មាញដែលមានតិចដូចជា៖

ពិបាកដកដង្ហើម
ជម្ងឺឆ្លងដល់សួត

អ្នកនិងកូនរបស់អ្នក(ប្រសិនជាគេយល់ពីការទាក់ទងនឹងការវះកាត់) គួរតែពិគ្រោះពីផលប្រយោជន៍និងការប្រឈមនៃការព្យាបាលនេះជាមួយ គ្រូពេទ្យវះកាត់។

គេហទំព័រសុខភាពកូនខ្មែរ

Friday, January 11, 2013